روایت خواندنی محافظ امام از افطاری امام

به گزارش فرهنگ نیوز، وقتی با او تماس گرفتم تا قراری برای مصاحبه بگذارم با کمال میل پذیرفت بدون اینکه بخواهد مثل بعضی از مسئولان کلاس بگذارد.

فارس نوشت ؛ صدایش را که از پشت تلفن شنیدم تصورم این بود با مردی مسن صحبت می‌کنم که حداقل ۷۰ سال سن دارد. نمی‌دانم صدای پخته‌ای داشت که این حس را به من القاء می‌کرد. قرار شد تا برای انجام مصاحبه به دفتر خبرگزاری بیاید. زمانی که وارد دفتر خبرگزاری شد، متوجه شدم که تصورم در ارتباط با سن او اشتباه بود. چند نفری که در این سمت بودند و با آنها مصاحبه کرده بودم همگی زیر ۶۰ سال سن داشتند. سالگرد رحلت بزرگ مردی که امنیت امروزمان را مدیون او هستیم بهانه‌ای شد تا پای صحبت‌های یکی از محافظان امام بنشینیم و خاطرات انقلاب را به همراه وی ورقی دوباره بزنیم.

از او خواستم تا بیشتر از خودش بگوید؛ «کریم بی‌تا متولد ۱۳۴۰ در خانواده‌ای مذهبی و وفادار به امام و انقلاب به دنیا آمدم. اهل و ساکن قم هستم. یکی از برادرانم شهید و دو برادرم نیز جانباز هستند».

* سرتاسر زندگی امام خمینی (ره) برای ما درس زندگی بود

بی‌تا در مورد عشق به امام و انقلاب می‌گوید: «عشق به امام خمینی(ره) و انقلاب از ابتدا به عنوان یک اصل اساسی و نهادینه شده در خانواده ما وجود داشت. من به همراه برادرانم در برنامه‌های تظاهرات و فعالیت‌های ضد رژیم شرکت داشتم. مرحوم پدرم مقلد امام بود و من نیز بعد از رسیدن به سن تکلیف از امام تقلید می‌کردم».

وی در خصوص چگونگی ورودش به تیم حفاظتی حضرت امام(ره) گفت: «در سن ۱۹ سالگی به عضویت سپاه پاسداران در آمدم. اواخر سال ۵۹ بود حکم من برای حفاظت از امام در جماران زده شد. زمانی که متوجه شدم قرار است به عنوان محافظ امام خدمت کنم از خوشحالی سر از پا نمی‌شناختم و در پوست خود نمی‌گنجیدم.

چند ماهی را در جماران بودم که این مدت با دوره ریاست جمهوری بنی‌صدر همراه بود. بعد از گذشت مدتی به قم بازگشتم و دوباره در سال ۶۲ برای تیم حفاظت حلقه یک حضرت امام دعوت شدم. در تیم حفاظت حلقه یک وظیفه حفاظت از حضرت امام، بیت و منسوبین ایشان را بر عهده داشتم. در آن زمان ۲۲ ساله بودم و تا سن ۲۶ سالگی به خدمت خود در این سمت ادامه دادم».

بی‌تا توفیق خدمت به امام(ره) را از دوره‌های طلایی زندگی‌اش می‌داند و ادامه می‌دهد: سرتاسر زندگی امام خمینی (ره) برای ما درس زندگی بود. امام راحل شخصیتی والا و آسمانی داشت. شخصیتی چند بعدی که صحبت از آن حتی برای ما که از نزدیک با ایشان در ارتباط بودیم بسیار مشکل است.

* رهبریتی که سرنگونی رژیم ۲۵۰۰ ساله را به همراه داشت

مرجع تقلیدی که به اذعان بسیاری از علما اعلم بود. رهبر انقلابی اسلامی بود که توانست رژیمی ۲۵۰۰ ساله را سرنگون کند و برای نخستین بار یک حکومت اسلامی را پایه‌گذاری کند. ایشان ذکاوت و هوشمندی سیاسی بالایی داشت و با توکل استثنایی خود و با همیاری مردم توانست این انقلاب را به پیروزی برساند».

وی دیگر ابعاد شخصیتی امام(ره) را مورد توجه قرار داد و بیان کرد‌: «امام مردی با تقوا، متعبد، عارف و زاهد بود. همانطور که خودشان فرمودند؛ هیچگاه نماز اول وقتشان فوت نشد. حتی زمانی که در بیمارستان بستری بودند با شرایط سخت جسمانی‌ که داشت نماز اول وقتش ترک نشد. شجاعت امام(ره) در حد اعلی بود و می‌گفت هیچگاه نترسیدم و فرماندهی جنگ در آن شرایط که همه دنیا علیه ما بودند با تدبیر و شجاعت امام(ره) پایان زیبایی داشت و هنوز هم که هنوز است ما مهمان سفره تدبیر حضرت امام راحل هستیم».

* روایت خواندنی از اهمیت رهبر کبیر انقلاب به تحکیم بنیان‌ خانواده

بی‌تا درباره چگونگی رفتار امام با همسر و فرزندانشان گفت: «شخصیت امام در خانه و در میان اعضای خانواده شخصیتی متفاوت از آنچه دیگران می‌شناختند بود. ایشان احترام بسیار زیادی برای خانواده و به خصوص همسرشان قائل بودند و ایشان را بسیار مورد تکریم قرار می‌دادند.

امام خمینی (ره) هیچ‌گاه تنها غذا نمی‌خوردند به نوعی باید همیشه در جمع خانواده غذایشان را میل می‌کردند. گاهی که همسر ایشان برای دیدار اقوام یا زیارت به مسافرت می‌رفتند امام(ره) از عروس یا دخترانشان می‌خواستند تا برای صرف غذا ایشان را همراهی کنند.

روزی همسر امام راحل قرار بود که از مسافرت برگردند و زمان رسیدن ایشان به منزل در وقت ظهر بود اما هواپیما تأخیر داشت و چون آن زمان وسایل ارتباطی مانند امروز گسترده نبود خبر تاخیر به امام نرسید و امام تا ساعاتی از عصر صبر کردند تا همسرشان به خانه برسند و بعد در کنار ایشان ناهار را میل کردند».

وی به یکی از مهمانی‌های امام(ره) در آن دوران اشاره کرد و گفت: «رمضان سال ۶۵ بود که یک مهمانی افطاری از طرف امام(ره) برگزار شد که همه شخصیت‌های کشوری و لشکری در آن دعوت بودند. بعد از اقامه نماز مدعوین سر سفره نشستند و رهبر کبیر انقلاب نیز به احترام مهمان‌ها سر سفره حاضر شدند و بعد از صرف یک فنجان آب گرم به رسم قدیم خود نزد خانواده رفته و در کنار آنها افطار کردند».

* نگاهی به بازسازی حسینیه جماران و مخالفت امام(ره) با تجملات

بی‌تا در خصوص اینکه چگونه می‌توان از امام الگو گرفت، این‌گونه گفت: «تمام رفتار و سکنات امام(ره) الگو و برای دیگران درس زندگی بود. ایشان شخصیتی بود که با قاطعیت می‌گفت تا به حال نمازم به تأخیر نیفتاده است.

امام(ره) با عمل به توصیه‌های دین و امامان معصوم، ما را به راه درست راهنمایی و به ما الگوی رفتاری می‌دهد. ایشان آنقدر برای زن و شخصیت او ارزش قائل بود که فرمود از دامن زن، مرد به معراج می‌رود. ایشان بنده‌ای مخلص بود که در رفتارش هیچ غل و غش و پیرایه‌ای نبود. با مردم بسیار صادق و رو‌ راست بود. غذای ساده می‌خورد. از اسراف پرهیز کرده و از کوچکترین فرصت‌ها نیز برای عبادت استفاده می‌کرد. ساده‌ زیستی امام(ره) به عنوان رهبر یک انقلاب بزرگ نکته‌ای بسیار مهم است.

ایشان هیچگاه به ‌دنبال تجملات نبودند. یادم ‌می‌آید زمانی می‌خواستند حسینیه جماران را که امام(ره) دیدارهای خود را در آنجا برگزار می‌کردند، سفیدکاری کنند. حدود چهار الی پنج متر از آن محل را سفید کرده بودند و زمانی که امام متوجه موضوع شدند گفتند نیازی نیست و به همین شکل خوب است».

* زمان رحلت امام (ره) در جماران نبودم

از او خواستم تا درباره روز رحلت امام(ره) صحبت کند، گفت؛ «آن زمان من در جماران نبوده و به قم برگشته بودم. زمانی که اخبار اعلام کرد برای امام(ره) بسیار دعا کنید متوجه شدم که حال ایشان بسیار وخیم است. وقتی که رادیو شروع به پخش قرآن کرد برایم مسجل شد که اتفاق ناگواری افتاده است؛ با همه شماره‌هایی که از تهران داشتم تماس گرفتم هیچ‌ کس پاسخگو نبود. ساعت هفت بود که رادیو به صورت رسمی خبر رحلت را اعلام کرد. انگار دنیا روی سرم آوار شد زیرا با وجود بیماری حضرت امام(ره) هیچ‌گاه به روزی که بخواهم خبر فوت ایشان را بشنوم فکر نمی‌کردم و همیشه امیدوار بودم که ایشان بهبود پیدا کنند».

وی می‌گوید: «همان‌گونه که رهبر انقلاب فرمودند این انقلاب بی‌نام خمینی(ره) در هیچ جای جهان شناخته شده نیست و می‌بینیم که هر کجا بخواهند از ایران حرف بزنند از امام(ره) به عنوان یک ابرمرد یاد می‌کنند. امام خمینی (ره) خشت محکم و سنگ بنای اساسی انقلاب را گذاشت و امروز که انقلاب ما به دنیا صادر شده، همه دنیا بسیج شده‌اند تا این اقتدار را از بین ببرند و برای رسیدن به هدفشان به هر وسیله‌ای متوسل می‌شوند و این دشمنی نشانگر آن است که به لطف خدا ما توانسته‌ایم در عرصه بین‌الملل بسیار قوی ظاهر شویم وگرنه این همه دشمنی بی‌معناست.»